płk rez. mgr inż. Zbigniew Przęzak
Braniewo, 09 kwietnia 2011 r.
Ostatnia aktualizacja danych: 09.04.2011 r.
Znaki taktyczne stosowane w pododdziałach WOPL
(Przed wejściem Polski w struktury NATO)
1. Ogólne zasady kreślenia znaków taktycznych.
Taktyczne znaki umowne stosowane są do nanoszenia informacji na mapę o wojskach
własnych i przeciwnika. Znaki taktyczne dzielą się na punktowe, liniowe i konturowe.
W dalszej części omówione zostaną znaki taktyczne stosowane w pododdziałach WOPL,
przed wejściem Polski w struktury NATO.
Zestaw kolorów stosowanych do rysowania sytuacji umownymi znakami taktycznymi:
- czerwony – wojska własne, ogólnowojskowe, lotnictwo, marynarka wojenna i urządzenia tyłowe;
- czarny – rodzaje wojsk (artyleria, WOPL, inżynieryjne, przeciwchemiczne, radiotechniczne,
łączności) oraz opisywanie wojsk własnych i napisów;
- brązowy – drogi marszu, teren skażony środkami biologicznymi;
- żółty – teren skażony środkami trującymi i promieniotwórczymi;
- niebieski – do oznaczania położenia i działania oraz opisywania wojsk przeciwnika.
Skróty nazw pododdziałów i oddziałów pisano małymi literami, np. 37 dr, bt,
plm itp. Skróty nazw związków taktcznych i operacyjnych pisano dużymi literami,
np. 26 BR OP, 2 KOP itp. Dużymi literami pisano także skróty złożone z początkowych
liter wyrazów, np. RSWP, SD, STZ itp.
Napisy i opisy na mapach wykonywano pismem technicznym, prostym lub pochyłym.
Napisy podstawą skierowane były równolegle do dolnej ramki mapy. Wysokości liter
(do szczebla taktycznego) wynosiła:
- 3 mm – dla plutonu;
- 4 mm – dla kompanii;
- 5 mm – dla batalionu;
- 6 mm dla pułku;
- 8 mm dla brygady;
- 10 mm dla dywizji.
2. Znaki taktyczne punktowe.
Punktowe znaki taktyczne stosuje się do oznaczania pojedynczych środków ogniowych,
sprzętu i obiektów, których nie można przedstawić w skali mapy. Może to być wyrzutnia
rakiet, czołg, stacja naprowadzania rakiet itp. Środek geometryczny punktowych znaków
taktyczych wyznacza rzeczywiste położenie obiektów w terenie. Znaki punktowe odwzorowujące
stanowiska ogniowe, środki ogniowe i pojazdy wrysowywano zgodnie z kierunkiem ich rzeczywistego
działania, natomiast stanowiska obserwacyjne i stanowiska dowodzenia w orientacji pionowej.
Znaki taktyczne przeciwlotniczych zestawów rakietowych:
- 01 – przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy (Strzała–2M);
- 02 – wyrzutnia startowa przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PZR) bliskiego zasięgu (KUB, S–125 Newa);
- 03 – wyrzutnia startowa PZR średnirgo zasięgu (KRUG, S–75M Wołchow);
- 04 – wyrzutnia startowa PZR dalekiego zasięgu (S–200WE Wega);
- 05 – ugrupowanie bojowe dywizjonu (baterii) rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu (KUB, S–125 Newa);
- 06 – ugrupowanie bojowe dywizjonu (baterii) rakiet przeciwlotniczych średnirgo zasięgu (KRUG, S–75M Wołchow);
- 07 – ugrupowanie bojowe pułku (dywizjonu) rakiet przeciwlotniczych dalekiego zasięgu (S–200WE Wega);
- 08 – stanowisko zapasowe dywizjonu (baterii) rakiet przeciwlotniczych;
- 09 – zasadzka przeciwlotnicza;
- 10 – drużyna rakiet przenośnego PZR bliskiego zasięgu (Strzała–2M, IGŁA);
- 11 – pluton rakiet przenośnego PZR bliskiego zasięgu (Strzała–2M, IGŁA);
- 12 – pluton rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu (OSA);
- 13 – ugrupowanie bojowe baterii rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu (OSA);
- 14 – planowane do zajęcia stanowisko przez baterię rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu (OSA);
- 15 – przeciwlotniczy rakietowy wóz bojowy (OSA);
- 16 – samobieżna wyrzutnia rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu (KUB);
- 17 – samobieżna wyrzutnia rakiet przeciwlotniczych średniego zasięgu (KRUG)
Znaki taktyczne artylerii przeciwlotniczej (pkm i armaty):
- 18 – przeciwlotniczy karabin maszynowy (PKM–2);
- 19 – armata przeciwlotnicza małego kalibru;
- 20 – ugrupowanie bojowe pierwszej baterii armat przeciwlotniczych – znak ogólny;
- 21 – ugrupowanie bojowe drugiej baterii armat przeciwlotniczych – znak ogólny;
- 22 – pluton armat przeciwlotniczych małego klibru;
- 23 – samobieżna armata przeciwlotnicza (ZSU–23–4)
- 24 – armata przeciwlotnicza (“Hibneryt”)
Znaki taktyczne SD, pojazdów specjalistycznych i środków radiolokacyjnych:
- 25 – posterunek obserwacji przestrzeni powietrznej (POPP);
- 26 – punkt dowódczo–obserwacyjny plutonu (PDO);
- 27 – punkt dowódczo–obserwacyjny baterii (PDO);
- 28 – punkt dowódczo–obserwacyjny dywizjonu (PDO);
- 29 – stanowisko dowodzenia pułkiem rakiet przeciwlotniczych;
- 30 – stanowisko dowodzenia brygadą rakiet przeciwlotniczych;
- 31 – samochód;
- 32 – samochód transportowo–załadowczy (STZ);
- 33 – kabina odbioru współrzędnych (KOW);
- 34 – wóz dowodzenia (RPD);
- 35 – wóz dowodzenia (WD–43);
- 36 – ugrupowanie baterii technicznej;
- 37 – samobieżna stacja wykrywania i naprowadzania (SSWN);
- 38 – radiolokacyjna stacja wstępnego poszukiwania – RSWP (NUR–21);
- 39 – RSWP (P–40);
- 40 – RSWP (P–18);
- 41 – stacja naprowadzania rkiet (SNR);
- 42 – zestaw radiolokacyjno-przelicznikowy (ZRP);
Znaki taktyczne lotnictwa:
- 43 – lotnisko;
- 44 – lądowisko dla śmigłowców;
- 45 – samolot myśiwsko–bombowy;
- 46 – samolot myśliwski;
- 47 – samolot myśliwsko–bombowy NBJ;
- 48 – samolot bombowy;
- 49 – samolot rozpoznawczy;
- 50 – bezpilotowy samolot rozpoznawczy;
- 51 – śmigłowiec rozpoznawczy;
- 52 – śmigłowiec przeciwpancerny;
- 53 – samolot transportowy;
- 54 – śmigłowiec transportowy;
- 55 – samolot walki radioelektronicznej;
- 56 – śmigłowiec walki radioelektronicznej.
Inne znaki taktyczne:
- 57 – transporter opancerzony (TO);
- 58 – bojowy wóz piechoty (BWP);
- 59 – czołg średni;
- 60 – bateryjne gniazdo rannych;
- 61 – bateryjny punkt amunicyjny;
- 62 – bateryjny punkt żywienia.
[ Do spisu treści ]
3. Znaki taktyczne liniowe.
Znaki taktyczne liniowe stosuje się do oznaczania rubieży i kolumn. Znaki muszą
zachowywać swoje wielkości naturalne (rysowane w skali mapy) i rzeczywiste położenie w terenie.
- 63 – kolumna marszowa artylerii;
- 64 – kolumna marszowa baterii przeciwlotniczej;
- 65 – kolumna marszowa plutonu samobieżnych armat przeciwlotniczych;
- 66 – bateria przeciwlotnicza w kolumnie marszowej batalionu piechoty;
- 67 – kolumna marszowa wojsk rakietowych;
- 68 – drużyna rakiet przeciwlotniczych w kolumnie marszowej kompanii piechoty;
- 69 – kolumna marszowa baterii rakiet przeciwlotniczych małego zasięgu;
- 70 – kolumna marszowa baterii rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu;
- 71 – kolumna marszowa związku taktycznego (oddziału)zmechanizowanego;
- 72 – kolumna marszowa batalionu czołgów;
- 73 – kolumna marszowa batalionu piechoty zmotoryzowanej;
- 74 – kolumna marszowa kompanii piechoty zmotoryzowanej;
- 75 – kolumna marszowa plutonu piechoty zmotoryzowanej;
- 76 – strefa dyżurowania lotnictwa myśliwskiego;
Długość kolumny marszowej pododdziału przeciwlotniczego:
Liczba pojazdów w kolumnie |
Odległość między pojazdami [m] |
Pododdział |
25 | 30 | 40 | 50 | 100 |
5 | 100 | 120 | 160 | 200 | 400 | pluton |
10 | 225 | 270 | 360 | 450 | 900 | bateria dywizjon |
15 | 350 | 420 | 560 | 700 | 1400 |
20 | 475 | 570 | 760 | 950 | 1900 |
25 | 600 | 720 | 960 | 1200 | 2400 |
30 | 725 | 870 | 1160 | 1450 | 2900 |
[ Do spisu treści ]
4. Umowne znaki konturowe.
Umowne znaki konturowe to takie, które dadzą się przedstawić w skali mapy, np.
rejony: ześrodkowania, obrony, stanowiska startowe rakiet itp.
Ugrupowanie bojowe pułku rakiet przeciwlotniczych.
[ Do spisu treści ]
Bibliografia:
- Stefan Kokociński – “Podstawowe terminy, znaki i skróty taktyczne stosowane w pododdziałach WOPL” – WSO WOP Koszalin – 1993 rok.
|