płk rez. mgr inż. Zbigniew Przęzak
Braniewo, 16 marca 2012 r.
Ostatnia aktualizacja danych: 28.03.2012 r.
6. dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej m. Chrcynno
( Jednostka Wojskowa 1033 )
1. Historia 6. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej.
Rozkazem Nr 005/Oper. z dnia 28.01.1961 Minister Obrony Narodowej nakazał przyspieszyć
przezbrajania jednostek artylerii OPL OK w sprzęt rakietowy o dwa lata, tak
aby do końca 1963 r. zakończyć przeszkolenie, przyjęcie sprzętu i organizację obrony
obiektów Warszawy, Śląska, Poznania i Gdyni.
Na podstawie Zarządzeniem Szefa Stabu Generalnego nr 0012/Org. z 09.02.1962 r.
dowódca 1. Korpusu rozkazem Nr 0030/Org. z dnia 26.03.1962r., rozformował
86 łużycki pułk artylerii przeciwlotniczej i sformował kolejne cztery dywizjony rakietowe
i jeden dywizjon techniczny 9. DA OPK:
Jednym z tych dywizjonów był 6. dywizjon ogniowy OK m. Chrcynno k. Nasielska [1] - JW 1033.
Pierwszym dowódcą dywizjonu został mjr Jerzy Goryszewski. Pozostałe dywizjony
z tej grupy to: 7. do m. Pustelnik, 8. do m. Lesznowola k. Grójca, 9. do m. Teresin k. Sochaczewa
i 10. dywizjon techniczny m. Struga k. Marek.
Kadra z rozformowanego 86. pa OPL uczestniczy w CSS AiR w kursie szkolenia kadry i
żołnierzy służby zasadniczej na SA–75 Dzwina (SA-2 Guideline). Kurs rozpoczyna się 10.05.1962r, kończy
w dniu 20.10.1962r.

Miejsce 6. do OPK m. Chrcynno w ugrupowaniu bojowym 9.DA OPK - rok 1962.
Współrzędne geograficzne SD i SNR: 52°34’31.12”N 20°50’0.53”E.
W 1963 roku dywizjon wykonał pierwsze strzelania bojowe do tarczy powietrznej ŁA-17MM na
poligonie w Aszułuku.
W strzelaniu brały udział także 7., 8., 9 do i 10. dywizjon techniczny. Wszystkie dywizjony
uzyskały ocenę dobra. Było to jednocześnie pierwsze i ostatnie strzelanie dywizjonów z PZR SA-75 Dzwina.
Do połowy 1964 roku, 6., 7., 8., i 9. dr OP zostały przezbrajane na PZR S–75M Wołchow. Kadra
została przeszkolona na nowy zestaw rakietowy w CSS AiR w okresie 6.04 – 30.05.1964 r.
W grudniu 1964 roku przekazano PZR SA–75 “Dwina” do dywizjonów 79. spr OP w Poznaniu
W 1967r. na uzbrojenie dywizjonu wprowadzono dodatkowo baterie 37. mm armat przeciwlotniczych
i przeciwlotnicze karabiny maszynowe PKM-2. Zapewniały one osłonę przeciwlotniczą
przed atakami środków napadu powietrznego z małych i bardzo małych wysokości.
W 1966 roku 6., 7., 8. i 9.,do jako pierwsze w brygadzie strzelały do tarcz powietrznych lecących w aktywnych
oraz pasywnych zakłóceniach radioelektronicznych otrzymując oceny bardzo dobre za wyjątkiem 8. do (ocena dobra).
Kolejne strzelania na poligonie w Aszułuku dywizjon odbył z powodzeniem w latach: 1971, 1976, 1980 i 1987.
W ramach restukturyzacji Sił Zbrojnych RP, w 2000 roku 6. dywizjon rakietowy OP został rozformowany.
Na terenie byłego dywizjonu funkcjonuje prywatne muzeum - “Prywatna Kolekcja Zabytków Techniki
Wojskowej ARES”. Muzeum, decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zostało wpisane do rejestru zabytków.
Prowadzą je bracia Stanisław i Maciej Kęszycki ( http://www.oldtimermilitaris.pl/ ). W muzeum zgromadzony jest głównie sprzęt pancerny, armaty i pojazdy.
Dowódcy dywizjonu:
– mjr Jerzy Goryszewski | od 1962 do ????; |
– ppłk Kazimierz Obuch | od ???? do ????; |
– kpt. Mieczysław Kornacki | od ???? do ????; |
– mjr Janusz Binder | od ???? do 1976; |
– mjr Jan Kosztowniak | od 1976 do 1979; |
– ppłk Andrzej Kułakowski | od 1979 do ????; |
– ppłk Benedykt Jaglarski | od ???? do ????; |
– mjr Marek Wódz | od ???? do ????; |
– mjr Janusz Ruciński | od ???? do 2000. |
[ Do spisu treści ]
2. Dokumenty i fotografie.
Obiekty 6. dywizjonu rakietowego OP w obiektywie Przemysława Boguszewskiego, publicysty, varsavianisty.
Zajmuje się historią Warszawy i Mazowsza oraz budownictwa wojskowego w okresie XVIII-XXI w.
Autor wielu opracowań oraz artykułów naukowych, popularno-naukowych i prasowych poświęconych
głównie powyższej tematyce:[2]

Budynki koszarowe byłego 6. dr OP m. Chrcynno, widok ze stanowiska PKM-2 - 2011 rok.

Fasada schronu SD i SNR 6. dr OP m. Chrcynno - 2011 rok.

Jedno z pomieszczeń w schronie SD i SNR 6. dr OP m. Chrcynno - 2011 rok.
[ Do spisu treści ]
Bibliografia:
|