Wspomnienia i refleksje przeciwlotnika
1964 - 1998

Archiwum z roku:    [ 2019 ]   [ 2018 ]   [ 2017 ]   [ 2016 ]   [ 2015 ]   [ 2014 ]   [ 2013 ]   [ 2012 ]   [ 2011 ]   [ 2010 ]   [ 2009 ]   [ 2008 ]   [ 2007 ]   [ 2006 ]

Wiadomości bieżące:

W dniu 7 listopada 2022 r. w wieku 74 lat, odszedł na wieczną wartę płk w st. spocz. Jan NIEWIŃSKI.

Były Szef Wydziału Eksploatacji Oddziału WRiA 2.KOP i Szef Oddziału Szkolenia Szefostwa WLOP.

Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się w dniu 12 listopada 2022 r. (sobota) o godz. 12.15 na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Wiślanej w Bydgoszczy.

Cześć Jego Pamięci.

W dniu 21 marca 2022r., w warunkach poligonowych, w obecności Dowódcy 3. BR OP płk. Sławomira KOJŁO, odbyło się przekazanie obowiązków dowódcy dywizjonu. Obowiązki przekazywał cz.p.o. mjr Marek JANCZAK a przyjmował mjr Robert CZARNY.

Z dniem przyjęcia obowiązków mjr Robert CZARNY został mianowany na stopień podpułkownika.

33 dr OP m. Gdynia.

Autor artykułu, ppłk w st. spocz. mgr inż. Adam Wyderko.

57 mm samoczynna armata przeciwlotnicza S-60 jest armatą małego kalibru przeznaczoną do zwalczania celów powietrznych w odległość do 6000 m przy współpracy z przyrządem PUAZO (ros. Pribor Uprawlenija Artillerijskim Zienitnym Ogniom) i w odległość do 5500 m (armaty wczesnych serii produkcyjnych w odległości do 4800 m) przy wykorzystaniu samoczynnego celownika przeciwlotniczego AZP-57 (ros. Awtomaticzeskij Zienitnyj Priceł). S-60 jest pierwszą radziecką małokalibrową armatą przeciwlotniczą artylerii lądowej wyposażoną w napęd nadążny, służący do zdalnego jej naprowadzania w dwóch płaszczyznach. Pierwsze serie armat posiadały napęd ASP57 lub DON-60, kolejne - napęd nadążny ESP-57 (ros. Elektriczeskij Slediaszczij Priwod). Budowa armaty pozwala wykorzystywać ją także do strzelania do celów naziemnych: siły żywej, punktów ogniowych, czołgów, transporterów opancerzonych, samochodów, itp. obiektów.

W dniu 13.03.2022 odszedł na wieczną wartę płk w st. spocz. Włodzimierz Pluta.

Były dowódca 79. samodzielnego pułku rakietowego OP m. Poznań (1985-1992).

Cześć Jego Pamięci.

W dniu 03.03.2022 r. odszedł na wieczną wartę płk w st. spocz. Włodzimierz Krakówka.

W 1965 r ukończył Oficerską Szkołę Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie i rozpoczął służbę w 24. doar OPK (JW 1101, Kartuzy) jako dowódca plutonu, a następnie dowódca baterii startowej.

Od dnia 07.10.1975 r do dnia 04.12.1978 pełnił obowiązki szefa sztabu w 21. doar OPK (JW 1050, Puck).

Z dniem 05.12.1978 mianowany dowódcą 21. doar OPK, obowiązki te pełnił do 1988 roku, a następnie do 2002 służył w 1. BA OPK jako zastępca dowódcy brygady do spraw liniowych.

Cześć Jego Pamięci.

Autor artykułu, płk w st. spocz. mgr inż. Piotr Kowaluk.

Koszary, po oddaniu ich do użytku, stały się miejscem dyslokacji 2. Orenburskiego Pułku Kozaków. Pułk ten, wraz z 13. Narewskim Pułkiem Huzarów (stacjonującym w Siedlcach), tworzył 2. Brygadę Kawalerii (miejsce stacjonowania dowództwa - Warszawa), a Brygada wchodziła w skład 13 Dywizji Kawalerii Pułk kozaków stacjonował tu do wybuchu I wojny światowej. Niechlubnym akcentem pobytu pułku w Warszawie był udział w tłumieniu niepodległościowych i patriotycznych wystąpień mieszkańców miasta.

Autor artykułu, ppłk w st. spocz. mgr inż. Adam Wyderko.

Stacja SON-9 była przeznaczona do wykrywania celów powietrznych w odległości nie mniejszej niż 50 km i do dokładnego określania bieżących współrzędnych jednego z nich. Stacja umożliwiała poszukiwanie i wykrywanie celów przy automatycznym przeszukiwaniu okrężnym lub sektorowym oraz przy pracy ręcznej. Niezależnie od widoczności i stanu pogody stacja umożliwiała wykrywanie i dokładne określenie współrzędnych celu w odległości dostatecznej do otwarcia skutecznego ognia. [ Zobacz więcej ]

Minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak przekazał płk. Sławomirowi Kojło nominację (z dniem 3 stycznia 2022 roku) na dowódcę 3. Warszawskiej Brygady Rakietowej OP.

Płk Sławomir Kojło wcześniej sprawował funkcję szefa obrony przeciwlotniczej 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej.

Z dniem 15 listopada 2021 r., gen. bryg. Kazimierz Dyński został wyznaczony na stanowisko szefa Zarządu Obrony Powietrznej i Przeciwrakietowej - zastępcę inspektora Rodzajów Wojsk DGRSZ.

3. Warszawska Brygada Rakietowa OP.

Aktualizacja notatki p.t. System obrony przeciwlotniczej Moskwy - PZR S-25 (SA-1 Guild). Dodano szkice i zdjęcia schronów na pozycjach startowych i czasy dopuszczalnych okresów eksploatacji rakiet.

9 sierpnia 1950 roku zostało podpisane Postanowieniem Rady Ministrów ZSRR nakazujące budowę pierwszego w ZSRR przeciwlotniczego systemu rakietowego. Zadanie główne systemu – obrona stolicy państwa – Moskwy.

02.10.2020 r., w obecności gen. bryg. Kazimierza Dyńskiego, nastąpiła zmiana dowodzenia w 33. dr OP.

Obowiązki dowódcy 33. dr OP przejął ppłk Paweł Barchan (zdjęcie obok).

Ppłk Arkadiusz Grzegorowski przejął obowiązki dowódcy 37. dr OP.

Ppłk Krzysztof Łuczak, dowódca 36. dr OP, 30.10.2020 r. zakńczył służbę w SZ RP.

33 dr OP m. Gdynia.

21.08.2020 r., w obecności gen. bryg. Kazimierza Dyńskiego, nastąpiła zmiana dowodzenia w 33. dr OP.

Obowiązki dowódcy dywizjonu przejął mjr Arkadiusz Grzegorowski, dotychczasowy zastępca-szef sztabu dywizjonu.

33 dr OP m. Gdynia.

Autor artykułu, ppłk w st. spocz. mgr inż. Adam Wyderko.

Przyrząd PUAZO-6-12 był jednym z podstawowych elementów bateryjnego zestawu przeciwlotniczego, który ponadto tworzyły: cztery, sześć lub osiem 85 mm armat 52-K lub KS-12 (strzelających pociskami O-365 z zapalnikiem czasowym T-5), stacja radiolokacyjna SON-9/-9A z elektrownią polową APG-15, centralna skrzynka rozdzielcza, kable oraz środki ciągu. Komplet przyrządu składał się z: analogowego przelicznika balistycznego, dalmierza, podwozia, przetwornicy umieszczonej na podwoziu, dwóch baterii akumulatorów, dwóch elektrowni polowych PZS-3 oraz kabli. Trzymetrowy optyczny dalmierz stereoskopowy D-49 służył do określenia współrzędnych celu powietrznego. Dalmierz był rozmieszczony bezpośrednio na przeliczniku. PUAZO-6-12 był przyrządem typu zamkniętego, zabezpieczonym przed przenikaniem do wnętrza pyłu i deszczu.

[ Zobacz więcej ]

1 lipca 2020 roku, zgodnie z Decyzją Ministra Obrony Narodowej, nastąpiło przekazanie sztandaru i obowiązków dowódcy 3. Warszawskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Z brygadą, po pięciu latach dowodzenia, pożegnał się gen. bryg. Andrzej Dąbrowski.

Obowiązki dowódcy objął płk Kazimierz Dyński - szef Zarządu Operacyjnego - Zastępca Szefa Sztabu DG RSZ.

3. Warszawska Brygada Rakietowa OP.

Autor artykułu, ppłk w st. spocz. mgr inż. Adam Wyderko.

W 1944 r. w Głównym Zarządzie Artylerii (ros. GAU – Gławnoje Artillerijskoje Uprawlenije) Armii Czerwonej określono dalsze kierunki rozwoju uzbrojenia artylerii przeciwlotniczej. Za konieczne uznano opracowanie, w najbliższych latach, między innymi nowych armat przeciwlotniczych o kalibrze 57, 100 i 130 mm. Prace nad takimi modelami uzbrojenia rozpoczęto jeszcze w trakcie wojny, ale dopiero po jej zakończeniu działania te nabrały tempa. Projektowaniem nowej armaty przeciwlotniczej o kalibrze 100 mm zajęło się Biuro Konstrukcyjne Fabryki nr 8 im. M. I. Kalinina w Swierdłowsku.

[ Zobacz więcej ]

W dniu 31.01.2020 r., w obecności ppłk. Antoniego Sidoruka z 3 Warszawskiej Brygady Rakietowej OP, ppłk Paweł Grabowiec, dotychczasowy dowódca 36. dr OP przekazał obowiązki swojemu następcy mjr. Krzysztofowi Łuczakowi.

Mjr Krzysztof Łuczak jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie. Od 2015 roku pełnił obowiązki dowódcy zespołu ogniowego w 33. dr OP m. Gdynia. [ Zobacz więcej ]